تبسم از لبت چون موج در گوهر کند بازی

نسیم از طره ات چون فتنه در محشر کند بازی

فلک بر مهره های ثابت و سیار می لرزد

مبادا گردش آن چشم شوخ ابتر کند بازی

قدح لبریز حیرت گردد و مینا به رقص آید

در آن محفل که آن شوخ پری پیکر کند بازی

بجز مشاطهٔ جادوکه دارد نبض گیسویش

چنین ماری مگر در دست افسونگر کند بازی

شهید ناز او خون گرمیی دارد که از شوقش

چو نبض موج جوهر در دم خنجرکند بازی

بضاعت نیست بیش از مشت خونی بسمل ما را

گل آخر رنگ خواهد باختن گر سر کند بازی

زگرد اضطراب دل نفس در سینه ام خون شد

بگو این طفل شوخ از خانه بیرونتر کند بازی

نگه را محرم دل ساز و فارغ کن ز افلاکش

چو طفلان تا به کی با حلقه های درکند بازی

فضای پرزدن تنگ ست در جولانگه امکان

شرار ما مگر در عالم دیگرکند بازی

به زیر چرخ از انسان ، هرزه جولانی نمی آید

مگر بوزینه ای باشد که در چنبر کند بازی

دل خرسند بر هرکس ز شوق افسون دمد بیدل

در آتش هم همان چون شمع گل بر سر کند بازی